W Oborach w powiecie golubsko-dobrzyńskim odbyły się uroczystości z okazji 160. rocznicy wybuchu powstania styczniowego. Odprawiona została uroczysta msza święta. Były także występy dzieci i młodzieży szkolnej.
O udziale karmelitów w powstaniu styczniowym opowiadał profesor Mirosław Krajewski, prezes dobrzyńskiego towarzystwa naukowego. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Jarosław Kowalczyk. Na temat historycznych wydarzeń mówili także minister Jan Krzysztof Ardanowski i poseł Mariusz Kałużny.
Materiał przygotowali: Krystian Makowski i Jan Duks (PR PiK)
„Klasztor karmelicki w Oborach założony został około 1605 roku z fundacji Łukasza Rudzowskiego i jego żony Anny z Galemskich. Obsadzony karmelitami trzewiczkowymi z konwentu bydgoskiego. Pierwotne drewniane zabudowania, wzniesione na tzw. Grodzisku, spłonęły w trakcie pożaru w 1612 roku.
W latach 1617-1618 wystawiono kolejną drewnianą świątynię, tym razem nieco poniżej poprzedniej. Kościół murowany pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny budowany był od 1642 roku. Do czasu konsekracji świątyni w 1649 roku ukończona została nawa. Drewniane prezbiterium rozebrano i zastąpiono murowanym w 1694 roku. Do korpusu nawowego dobudowana została w 1740 roku kaplica Opatrzności Bożej, ufundowana przez Juliusza Dziewanowskiego.
W 1747 roku kościół zyskał zakrystię z lożą, a w latach 1748-1749 wieżę po północno zachodniej stronie nawy.
Pierwszy drewniany budynek klasztorny wzniesiony wraz z kościołem około 1605 roku, spłonął w 1636 roku. Od 1647 roku odbudowywano go już w wersji murowanej, a rozbudowano około roku 1718. Obecną formę otrzymał w latach 1741-1753.
W roku 1756 zespół kościoła i klasztoru został otoczony od południa murem z trójprzelotową bramą o cechach barokowych. W 1821 roku klasztor częściowo się spalił. Cztery lata później szkody udało się zlikwidować.
Na szczycie wzniesienia, w miejscu pierwotnej fundacji klasztoru, w XVIII wieku powstała kaplica Świętego Krzyża.
Po powstaniu styczniowym, ukazem carskim z listopada 1864 roku, klasztor zamieniony został w tzw. klasztor etatowy – miejsce internowania księży i kleryków. Pod koniec XIX wieku przy klasztorze działała szkoła elementarna i nowicjat. Konwent był zagrożony całkowitą kasatą w 1904 roku. Ukaz o kasacie anulowano dzięki staraniom ówczesnego przeora Dionizego Mierzwickiego. Od października 1939 roku do lutego 1940 w klasztorze funkcjonował obóz przejściowy dla duchowieństwa dekanatu rypińskiego i części diecezji chełmińskiej.
Po likwidacji obozu klasztor przekształcono na szpital gruźliczy. W rękach karmelitów był powtórnie od lutego 1945 roku. W 1971 roku utworzona została parafia. W świątyni pielęgnuje się kult rzeźbionej piety -„Matki Boskiej Oborskiej” – datowanej na przełom XIV i XV wieku, sprowadzonej z Bydgoszczy przez karmelitów. Wyposażenie kościoła pochodzi głównie z około 1747 roku.
