Pośród malowniczych zaułków Starego Miasta, nieopodal cichej rzeki Raduni, w miejscu gdzie zaczęła się historia miasta, wyrosła przed wiekami świątynia św. Katarzyny. W swojej historii kościół najpierw należał do katolików, w XVI wieku przeszedł w posiadanie protestantów. Od 1947 r. znajduje się w rękach OO. Karmelitów, którzy przyczynili się do podźwignięcia gmachu z ruiny i zgliszcz II wojny światowej. Należy zaznaczyć, że z Gdańskiem Zakon Karmelitów związany był od połowy XIV w.

Kalendarium odbudowy kościoła rozpoczyna przedział lat 1953 – 1958, kiedy odtworzono część korpusu, szczyty prezbiterium i kaplic południowych, w końcu położono dach – stosując ekonomiczną konstrukcję drewnianą, wykonaną w całości z desek. W międzyczasie w 1958 r. odzyskano uratowaną część dawnego wyposażenia. Na lata 1966 – 1967 przypadł remont 
i udoskonalenie dachów. W 1967 r. została oddana do użytku nawa kościoła. Sklepienia naw bocznych rekonstruowano w latach 1971 – 1973. W następnym roku podjęto rekonstrukcję hełmu wieżowego, zakończoną montażem w 1979 r. Pozostałe sklepienia rekonstruowano w latach 1980 – 1982. Potem toczyły się badania archeologiczne w prezbiterium, od 1985 do 1986 r. Oddanie do użytku prezbiterium w 1987 r., można uznać za zakończenie odbudowy, której dzieło uwieńczyło uruchomienie na wieży nowego carillonu, w przełomowym 1989 r. W roku 2005 potężny pożar strawił cały dach i wnętrze dzwonnicy, odbudowa i prace konserwatorskie trwają po dzień dzisiejszy.