17 września - Święty Albert Jerozolimski, biskup i Prawodawca Zakonu
Urodzony około połowy XII wieku w miejscowości Castel Gualtieri, w Emilii, we Włoszech, wstąpił do kanoników regularnych w Santa Croce di Mortara, w pobliżu Pawii i został przeorem w roku 1180. Został w 1184 roku biskupem Bobbio, skąd w roku następnym przeniesiono go do Vercelli, którą to diecezją zarządzał przez dwadzieścia lat. W tym okresie pełnił ze stałością i wielką rozwagą misje o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Był mediatorem na rzecz pokoju między miastami Pawią i Mediolanem w 1194 roku, a także między Parmą a Piacenzą pięć lat później.
W 1191 roku odbył synod diecezjalny o wielkim znaczeniu na temat karności w Kościele. Synod ten służył za normę aż do czasów współczesnych. Prowadził także szeroko zakrojoną działalność prawodawczą na rzecz zakonów: podyktował statuty dla kanoników z Bielli i był jednym z doradców przy tworzeniu reguły humiliatów.
W 1205 roku został wybrany na patriarchę Jerozolimy, a niedługo później mianowano go legatem papieskim dla prowincji kościelnej w Jerozolimie. Przybył do Palestyny na początku 1206 roku i zamieszkał w Akce, ponieważ Jerozolima była wówczas okupowana przez saracenów. W Palestynie zaangażował się bardzo w działalność na rzecz pokoju nie tylko między chrześcijanami, ale także między chrześcijanami i niechrześcijanami i realizował swoją misję z wielką energią. W czasie swojego patriarchatu połączył we wspólnotę eremitów z Góry Karmel i nadał im regułę. 14 września 1214 roku podczas procesji Albert został zasztyletowany przez mistrza zakonu szpitalników Ducha Świętego, którego upominał za złe obyczaje i złożył z urzędu.
