
3 stycznia - Św. Cyriak Eliasz Chavara, kapłan (wspomnienie opcjonalne w rejonie Indii)
Kuriakos (Cyriak) urodził się w Kainakary w Kerali w Indiach 10 lutego 1805 roku w pobożnej rodzinie Iko (Kuriakose) Chavary i Mariam Thoppil. Był chrześcijaninem obrządku sylo-malabarskiego (jednego z katolickich Kościołów wschodnich, grupy tzw. chrześcijan św. Tomasza, która pozostaje w jedności z Rzymem). W wieku od 5 do 10 lat uczęszczał do wiejskiej szkoły (Kalari), aby uczyć się języków, różnych dialektów i podstawowych nauk pod okiem nauczyciela hinduskiego (Asan). Zainspirowany pragnieniem zostania księdzem, rozpoczął naukę u proboszcza kościoła św. Józefa. W wieku 13 lat (1818 rok) podjął nauki humanistyczne na poziomie szkoły średniej w Niższym Seminarium w Pulipuram, a następnie studia filozoficzne i teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym. W seminarium po raz pierwszy zetknął się z ideami głoszonymi przez ks. rektora Tomasza Palackala i ks. Tomasza Porukarę, którzy zachęcali księży do prowadzenia życia wspólnotowego, na wzór zakonników.
W 1829 roku, w wieku 24 lat, przyjął święcenia kapłańskie. Po święceniach został pomocnikiem rektora (prefektem) seminarium w Pallipuram. Na jego polecenie w 1830 roku udał się do Mannanam, aby kierować budową pierwszego domu zgromadzenia, pod którego powstanie 11 maja 1831 roku wmurowano kamień węgielny. Po śmierci inicjatorów kontynuował ich dzieło. 11 maja 1841 r. założył Kongregację Sług Niepokalanego Poczęcia, której zadaniem był szeroko rozumiany apostolat.
6 grudnia 1855 r. zostało kanonicznie erygowane Zgromadzenie Sług Maryi Niepokalanej z Góry Karmel (CMI). Przyjęto duchowość karmelitańską, a pierwszym przełożonym generalnym został św. Cyriak Chavara – ostatni żyjący z grupy założycieli, który przyjął imię Eliasz od Świętej Rodziny i uznawany jest dziś za jednego z założycieli.
W 1861 roku został mianowany wikariuszem generalnym kościoła syromalabarskiego. Do końca życia wytrwale pracował nad jego odnową i skutecznie bronił jedności.
W 1866 roku o. Cyriak, wspomagany przez włoskiego karmelitę bosego, o. Leopolda Beccaro, założył żeńskie zgromadzenie zakonne Sióstr Matki Karmelu, inspirujące się duchowością Karmelu Terezjańkiego
Ojciec Cyriak był świetnym organizatorem. Wymagał wiele od siebie i od innych. Jego kongregacja pielęgnowała kult Jezusa Eucharystycznego i Matki Bożej. Z zapałem głosił słowo Boże w kościołach, salach konferencyjnych, szkolnych klasach. Był doskonałym przewodnikiem duchowym, człowiekiem modlitwy, gorliwym dla Pana Eucharystycznego i oddanym Niepokalanej Dziewicy Maryi.
Zmarł 3 stycznia 1871 r. w Koonammavu w ramionach swego kierownika duchowego i przyjaciela, ojca Beccara. Beatyfikował go 8 lutego 1986 r. papież św. Jan Paweł II. Jego kanonizacji dokonał papież Franciszek na placu św. Piotra w Rzymie 23 listopada 2014 r.
Jego szczątki doczesne, przeniesione z Koonammavu, gdzie zmarł, zostały w 1899 roku pobożnie złożone w kaplicy klasztoru św. Józefa w Mannanam w Kerali w Indiach. Ze względu na jego świętość i zsyłanie błogosławieństw na tych, którzy szukają jego wstawiennictwa, Mannanam stało się ośrodkiem pielgrzymkowym. Tysiące ludzi przybywa do grobu św. Cyriaka Eliasza Chavary w każdą sobotę na mszę świętą i nowennę. Święto św. Cyriaka jest obchodzone z wielką pobożnością i uroczystością każdego roku od 26 grudnia (rozpoczęcie nowenny) do 3 stycznia.
W 1958 roku nazwa zgromadzenia została zmieniona na Karmelici Niepokalanej Maryi