17 kwietnia - Błogosławiony Baptysta Spagnoli
Urodził się w Mantui 17 kwietnia 1447 roku z ojca pochodzenia hiszpańskiego (stąd nazwisko). Wstąpił do karmelitów w Ferrarze i złożył śluby zakonne w 1464 roku. Uzyskał stopień magistra teologii w Bolonii (1475), pełnił wiele funkcji w różnych klasztorach i aż sześć razy sprawował urząd wikariusza generalnego swojej reformowanej kongregacji (zwanej mantuańską), a pod koniec życia był przełożonym generalnym całego Zakonu (1513-1516).
Jego działalność nie ograniczała się jedynie do rodziny zakonnej. W 1513 roku został wysłany na Sobór Laterański, a w 1515 papież Leon X powierzył mu misję dyplomatyczną zaprowadzenia pokoju między królem Francji a księciem Mediolanu. Wyróżniał się pod względem duchowym i konsekwencją w piętnowaniu wszechobecnego zepsucia swoich czasów, wyrażając swój reformatorski zapał w udanych utworach literackich i w porywającym przemówieniu wygłoszonym w 1489 roku wobec papieża i kardynałów. Wszystko to nie odrywało go od życia wewnętrznego i szczególnego nabożeństwa do Matki Bożej.
Był przyjacielem wybitnych humanistów i znakomitych osobistości epoki, zaznaczając się w świecie kultury. Nazwany przez Erazma „chrześcijańskim Wergiliuszem” (ponad pięćdziesiąt tysięcy wersetów liczą jego wiersze łacińskie, nie licząc utworów pisanych prozą) jest jednym z najlepszych poetów swoich czasów. Świadczą o tym także niezliczone wydania jego pism.
Zmarł w Mantui 20 marca 1516 roku. Jego nietknięte rozkładem ciało przechowuje się w mantuańskiej katedrze. Kult błogosławionego został zatwierdzony przez Leona XIII 17 grudnia 1885 roku. Jego wspomnienie obchodzi się 17 kwietnia.
