150. rocznica koronacji wizerunki Maryi "La Bruna"

Data publikacji: niedziela, 13-07-2025

13 lipca w Bazylice Matki Bożej z Góry Karmel w Neapolu odbyły się uroczystości związane ze 150. rocznicą koronacji wizerunki Maryi "La Bruna".

Ta urocza i bardzo stara ikona Madonny jest nazywana „Dziewicą Czułości”, rodzajem ikony zwanej Eleusa (gr. czułość). Jest ona jedną z licznych Czarnych Madonn, o których uważa się, że zostały namalowane przez świętego Łukasza Ewangelistę. Gwiazda z ogonem na jej ramieniu jest symbolem jej dziewictwa przed, w trakcie i po narodzinach Chrystusa.

Matka Boska z Dzieciątkiem w koronach i z aniołami

Tradycja głosi, że Brunatna Pani pochodziła z Góry Karmel, niskiego pasma górskiego o długości 24 mil na wybrzeżu śródziemnomorskim Izraela, gdzie przez pewien czas mieszkał prorok Eliasz. Karmelici wierzą, że społeczność żydowskich, a później chrześcijańskich pustelników żyła w tym miejscu nieprzerwanie od czasów Eliasza. Chrześcijańscy pustelnicy formalnie stali się karmelitami na początku XIII wieku.

W połowie wieku zaczęli uciekać z Ziemi Świętej przed prześladowaniami ze strony muzułmańskich najeźdźców. Zbierając swoje najcenniejsze rzeczy, zwłaszcza ikonę Dziewicy Czułości, osiedlili się na obrzeżach Neapolu. Z czasem ikona stała się tak kochana przez ludzi, że potrzebna była rozbudowa kościoła. W tym samym czasie niemiecki król Neapolu został obalony i ścięty przez króla Francji. Pogrążona w żałobie matka byłego króla otrzymała pozwolenie na budowę wspaniałego kościoła, w którym spoczęły dusze i ciała jej syna i jego towarzyszy.

Do 1500 r. Madonna Bruna była przechowywana w krypcie, gdzie była czczona jako Patronka Dobrej Śmierci. Następnie została zabrana w procesji do Rzymu i wystawiona w Bazylice Świętego Piotra na trzy dni. Podczas pielgrzymki i w samym Rzymie wydarzyło się tak wiele cudów, że przybyły do niej wielkie tłumy. Ze względu na ogromny ruch pielgrzymkowy papież odesłał wizerunek Czarnej Madonny do Neapolu.

Po jej powrocie władca Neapolu, król Fryderyk II Aragoński, nakazał wszystkim chorym, chromym, niewidomym, kalekom, każdemu w swoim królestwie z jakąkolwiek dolegliwością, aby przybyli do kościoła 24 czerwca i błagali o uzdrowienie z nieba. Poinstruował, że wszyscy mają się zebrać po przejściu badań i z pisemną dokumentacją jako dowodem ich choroby lub niepełnosprawności. W wyznaczonym dniu odprawiono mszę świętą w obecności króla, jego szlachty i całego ludu. Podczas konsekracji promień żywego światła spoczął na twarzy Madonny, odbijając swoje światło od każdego z chorych. W jednej chwili wszyscy zostali uzdrowieni.

Cud ten został potwierdzony przez wielu świadków. Od tego momentu, jak się wydaje, La Bruna pozostała w głównym ołtarzu bazyliki.

Wizerunek został ukoronowany dekretem 11 lipca 1875 roku.