Aktualności

Wspomnienie - 5 rocznica śmierci Ojca Mateusza Wojnarowskiego

Data publikacji: wtorek, 15-04-2025

Dziś mija 5 lat od śmierci o. Mateusza Wojnarowskiego

o. Mateusz - Stanisław Wojnarowski urodził się 26 grudnia 1934r. w Słotowej niedaleko Pilzna. Pochodził z ubogiej, ale szlachetnej i religijnej rodziny Kazimierza i Zofii z Rządzkich. Jak wspominał, do kościoła w niedzielę chodzili z bratem Józefem (późniejszym o. Michałem) na zmianę, bowiem posiadali tylko jedne wyjściowe spodnie i buty. Gdy jeden z braci był w kościele z jednym z rodziców, to drugi trwał na modlitwie w domu z drugim, a potem się zmieniali. Dużo było tej modlitwy w domu, może dlatego naturalnym wydało mu się kontynuowanie nauki w Marianacie Karmelitów przy klasztorze w Pilźnie, po którego ukończeniu złożył 12 czerwca 1951r. prośbę o przyjęcie do Nowicjatu w Oborach. 26 grudnia 1955 przyjął śluby wieczyste w Zakonie Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, a 26 czerwca 1958r. przyjął święcenia prezbiteratu z rąk ks. biskupa Herberta Bednorza.

W 1970 r. O. Mateuszowi został powierzony urząd Przeora Klasztoru w Oborach. Za wielką zasługę o. Mateusza uznaje się przygotowanie i przeprowadzenie uroczystości koronacyjnych Piety oborskiej koronami papieskim, które odbyły się 18 lipca 1976 r. pod przewodnictwem J. Eminencji Ks. Prymasa Kardynała Stefana Wyszyńskiego przy współudziale biskupów Płocka Bogdana Sikorskiego i Jana Wosińskiego. W zakonie O. Mateusz pełnił także inne funkcje m.in. katechety w Woli Gułowskiej, Kaznodziei Misyjnego Polskiej Prowincji, ekonoma klasztoru w Krakowie, członka Komisji Budowlano – Konserwatorskiej, proboszcza parafii w Oborach, kapelana Szpitala im. J. Dieltla w Krakowie, przeora klasztoru w Chyżnem, definitora Rady Prowincjała.

Od 2003r. z uwagi na pogarszający się stan zdrowia o. Mateusz zostaje przeniesiony do klasztoru w Krakowie, gdzie podejmuje się odpowiedzialnej funkcji penitencjarza Bazyliki Karmelitów „Na Piasku” w Krakowie. Wytrwale, cierpliwie i ochotnie, wraz z rodzonym bratem o. Michałem dyżurował w konfesjonale już od wczesnych godzin porannych. Służył sakramentem spowiedzi św. nie tylko parafianom, ale też współbraciom w zakonie, którzy cenili jego roztropność, dobrą radę i wsparcie.

W 2008 r. wraz z całą wspólnotą świętował jubileusz 50 – lecia, a 10 lat później 60 lecia posługi kapłańskiej.

Ojcowie wspominają, że o. Mateusz w sprawach modlitwy i sprawowania mszy św. był zasadniczy, a nawet niecierpliwy. Z racji bardzo słabego wzroku koniecznym było, by odprawiał z kimś w koncelebrze. Posiadał "mówiący zegarek" którym nieraz irytował przygotowujących się w zakrystii kapłanów, bowiem co chwila naciskał przycisk, by zegarek przeczytał czas. Jest 5:50 i 30 sekund, jest 5:52 i 30 sekund... Gdy było już "za pięć minut do" to o. Mateusz stał przy drzwiach zakrystii, z ręką na klamce i prawie wyrywał się by popędzić do ołtarza. Mszę odprawiał z pamięci.

Jego cierpienie przed śmiercią było ściśle złączone z cierpieniem Chrystusa. Trwając w modlitwie podczas adoracji krzyża przypadkowo upuścił świecę, od której zapaliło się jego ubranie. Bardzo cierpiał. Zmarł pojednany z Bogiem u ludźmi w szpitalnym Centrum Oparzeń w Siemianowicach Śląskich.

Pogrzeb, który odbył się we wtorek 21 kwietnia 2020 roku, w czasie trwania Tygodnia Miłosierdzia, zgromadził liczne grono kapłanów i wiernych. Zgodnie z Jego ostatnią wolą uroczystości, jak i sama trumna, były skromne, tak by cyt. "nie udziwniać", oraz nie odwracać uwagi od najważniejszego - ofiary Mszy Św.

Spoczywa w grobowcu zakonnym na Cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie - Batowicach.

Pamiętając w modlitwie wznosimy dziś do Boga dziękczynienie za Jego 62 lata posługi w kapłaństwie, i prawie 75 lat w zakonie.