Urodzona 11 sierpnia 1863 roku w Altagracia de Orituco w Wenezueli, Susanna Paz-Castillo Ramírez, bo takie było jej imię chrzcielne, przyjęła z entuzjazmem Boże wezwanie do świętości i od wczesnej młodości wyróżniała się żywym i skutecznym praktykowaniem miłości, z którą pomagała, pocieszała i pielęgnowała chorych i rannych, których wojenna zawierucha porzuciła na ulicach jej rodzinnego miasta. Zachęcona przez kapłana Sixto Sosę, późniejszego biskupa Cumaná, poświęciła się posłudze chorym w szpitalu św. Antoniego, założonym w 1903 roku w Altagracia de Orituco.
Później, razem z ojcem Sosą, założyła zgromadzenie żeńskie poświęcone służbie ubogim, które ukonstytuował się ostatecznie 31 grudnia 1910 roku pod nazwą Siostrzyczek Ubogich z Altagracia de Orituco. Następnie zgromadzenie przyłączył się do Zakonu Karmelitańskiego i otrzymało nazwę Tercjarek Karmelitańskich Regularnych. Dziś siostry znane są jako Karmelitanki Wenezuelskie lub Karmelitanki Matki Kandelarii.
Z wielkim zaangażowaniem i entuzjazmem, mimo ograniczonych zasobów finansowych Zgromadzenia i ogólnego braku środków, Matka Kandelaria pełniła dzieło pomocy rannym w wojnach i najuboższym chorym wykazując się wielką ufnością w Bożą opatrzność i głęboką miłością do najbardziej potrzebujących. Owocem jej wysiłków było stworzenie wielu szpitali na wschodzie kraju w czasach, gdy opieka zdrowotna ze strony państwa była bardzo znikoma.
Dzięki swej żarliwej miłości do Boga, ze względu na hojne poświęcenie i wyrzeczenie dla ubogich, pod kierunkiem biskupów i w otoczeniu zakonnic ze swojego zgromadzenia. Wenezuelska błogosławiona jest dziś przykładem cnót, wśród których na pierwszy plan wysuwa się żywa i mocna wiara w Jezusa Chrystusa, naszego jedynego Zbawiciela, jedność z Kościołem i miłość do Kościoła, a w szczególności do wenezuelskich biskupów, a także ogromne miłosierdzie względem ubogich.
Beatyfikacja Matki Kandelarii od św. Józefa odbyła się 27 kwietnia 2008 roku w Caracas w Wenezueli.
