100 - lecie śmierci o. Wincentego Kruszewskiego 1922 - 6 października - 2022
Data publikacji: czwartek, 29-09-2022
o. Wincenty Józef Kruszewski OCarm (1843-1922)
Urodzony [20 lutego] 4 marca 1843 roku w miejscowości Wójty-Zamoście, należącej do parafii Płońsk, gminy Strachowo, powiatu i guberni płockiej, Królestwa Polskiego. Pierworodny syn Ignacego i Julianny z Wróblewskich, gospodarzy wywodzących się ze zubożałej szlachty mazowieckiej. Ochrzczony [25 lutego] 9 marca 1843 r. w kościele parafialnym pw. św. Michała Archanioła w Płońsku, przez karmelitę o. Maksymiliana Wolańskiego . W tym kościele pobrali się Jego rodzice [5 lutego] 17 lutego 1841 r., oraz chrzczono rodzeństwo Teofilę, Florentynę i Jana.
Do Zakonu oo. Karmelitów, prowincji Najświętszego Sakramentu, przyjęty 4 października 1860 roku w Kłodawie, tam odbył nowicjat. Do rodziny Karmelitańskiej włączony ślubami prostymi 4 marca 1861 roku w Kłodawie, odtąd w zakonie używał tylko imienia Wincenty. Dwa tygodnie później 19 marca 1861 roku przybył do Obór . Tu złożył śluby uroczyste dnia 5 października 1862 r. Na początku 1863 r. skierowany został do Warszawy, gdzie Karmelici mieli studium teologiczne. 7 października 1866, w dniu święta NMP Różańcowej otrzymał święcenia kapłańskie. Dane konsekratora i miejsca święceń nie są znane, najprawdopodobniej była to Warszawa, lub Płock . Mszę Świętą, wraz z prymicyjnym błogosławieństwem przez nałożenie rąk i „ściskanie głów” odprawił w kościele Narodzenia NMP w Warszawie na Lesznie, w czwartek [29 września] 11 października 1866 roku. W latach 1868-1879 wymieniany w urzędowych spisach, jako prezbiter przypisany do pracy przy kościele pokarmelitańskim na warszawskim Lesznie, oraz osobno jako kapelan przytułku w domu NMP przy ulicy Żytniej w Warszawie .
Do Obór przybył ok. 1879 roku, aby zasilić zmniejszającą się liczebnie wspólnotę konwentu oborskiego. Prowadził życie ascetyczne, pełne modlitwy, pracy i umartwienia. Ceniony i spowiednik, znany z umiejętności czytania ludzkich sumień i egzorcyzmowania opętanych.
W Bibliotece OO. Karmelitów w Krakowie znajdują czasopisma „Vinculum” i „Analecta”, wydawane przez Kurię Generalną Karmelitów w Rzymie. Do pierwszego napisał biogram, upamiętniający zmarłego współbrata o. Tomasza od. św. Ignacego Janowicza (1913), do drugiego krótką informację o klasztorze Oborskim (1909). Oba teksty napisane są w języku łacińskim.
Doczekał włączenia oborskiego klasztoru do struktur nowoutworzonej prowincji polskiej. Zmarł w opinii świętości 6 października 1922 r. Był ostatnim karmelitą przynależącym do prowincji wielkopolskiej Karmelu. Jego grób jest miejscem pielgrzymek, składania próśb i podziękowań.
Prace nad powyższym biogramem, który wraz z bibliografią sporządziłem na prośbę o. Piotra z Obór, przyniosły szereg nowych odkryć. Dotychczas zapomniana była twórczość naukowa o. Wincentego, brakowało też dokładnych dat poszczególnych wydarzeń z życia. Najważniejszym jednak jest odkrycie posługi kapelańskiej w domu Sióstr Bożego Miłosierdzia w Warszawie, przy ul. Żytniej. Podkreślenia wymaga fakt, że kapelanię zakładu dla dziewcząt ubogich i moralnie upadłych prowadzili karmelici przez prawie 50 lat, aż do 1918 roku, z czego przeszło 40 lat posługiwał tam ostatni prowincjał prowincji wielkopolskiej o. Leopold Urbanowicz.
Pozostałe aktualności
poniedziałek 10.02.2025
czwartek 06.02.2025
niedziela 02.02.2025
niedziela 02.02.2025
sobota 01.02.2025
piątek 31.01.2025
piątek 10.01.2025
czwartek 30.01.2025
poniedziałek 27.01.2025
niedziela 26.01.2025
sobota 25.01.2025
czwartek 23.01.2025
poniedziałek 20.01.2025
środa 15.01.2025