Aktualności

9 lipca - wspomnienie bł. Joanny Scopelli, dziewicy, karmelitanki

Data publikacji: środa, 09-07-2025

Wśród świętych i błogosławionych czczonych w Reggio Emilia nie ma wielu mieszkańców Reggio Emilia. Jedyną osobą, która naprawdę stamtąd pochodzi jest Giovanna Scopelli, o czym pisał ks. Luigi Bocconi w jednej ze swoich broszur wydanych w 1922 roku, w której wspomina się postacie, które na przestrzeni wieków rozsławiły parafię S. Agostino w Reggio Emilia.

Od niepamiętnych czasów hrabiowie Mazzoli mieszkali w tej okolicy. Jak pisze ks. Luigi "jest starożytną tradycją, że rodzina naszej błogosławionej Giovanny mieszkała w domu Mazzoli, gdzie urodziła się w 1439 roku w rodzinie pochodzącej z Reggio".

Więź z rodziną, która ją przyjęła, była bardzo silna. Zawsze uważano ją za w jakiś sposób krewną, ale nie tylko: do dziś w rodzinie Mazzoli mówi się, że za każdym razem, gdy rodzi się lub umiera Mazzoli, bł. Giovanna pojawia się w nocy, pukając trzykrotnie głośno do drzwi, słyszalne tylko przez protoplastę Mazzoli "u władzy". Fakt ten jest również relacjonowany w "Kronice Domowej" prowadzonej przez wielebnego Don Angelo Camuraniego z Reggio Emilia, która dotyczy lat od 1859 do 1870.

Joanna od dziecka postanowiła poświęcić się Boskiemu Oblubieńcowi, który był dla niej jedynym powodem życia, aż do osiągnięcia wieku, kiedy mogła przywdziać habit zakonu karmelitańskiego i zgodnie z ówczesnym zwyczajem żyć jako zakonnica w rodzinie, nosząc włosiennicę i żelazny łańcuch na ramionach, aby uczestniczyć w cierpieniu Chrystusa.

Kiedy zmarli jej rodzice, zrzekła się spadku i poświęciła spełnieniu swojego największego pragnienia, aby założyć klasztor. Nie wiedziała w jaki sposób się to stanie, ale żyłą z głębokim przekonaniem, że Pan spełni jej pragnienie.

Zaczęło się od małej wspólnoty, a siostry karmelitanki, które w niej uczestniczyły, nosiły sutannę, brązowy wełniany szkaplerz i biały płaszcz, od którego nadano im nazwę "Sorores Albae" co znaczy "siostry białe".

Pierwszym epizodem, który sprzyjał jej reputacji świętości, było nawrócenie młodego heretyka, którego jego matka, w akcie desperacji, powierzyła opiece Joanny.

Realizowało się również pragnienie założenia własnego klasztoru: do tej pory były już dwadzieścia dwie siostry, a wielu pobożnych współobywateli partycypowało w wydatkach wspólnoty dotacjami pieniężnymi.

Kiedy znana szlachcianka z Reggio Emilia, cierpiąca na różne dolegliwości, niemogąca zajść w ciążę, zwróciła się do przyszłej Błogosławionej, aby zrealizować swoje marzenie o macierzyństwie, otrzymując zapewnienie, że w ciągu roku urodzi syna płci męskiej – co też się stało – sława Giovanny, mimo jej skromnego i nieśmiałego zachowania, dramatycznie wzrosła.

Kiedy zdała sobie sprawę, że jej czas dobiega końca, w 1491 roku, miała pięćdziesiąt dwa lata, czując, że zbliża się jej ostatnia godzina, wezwała do siebie swoje siostry i zostawiła im swój duchowy testament.

Jej pierwszy pogrzeb odbył się w ogrodzie klasztoru, w pobliżu studni, która będzie nazywana "Studnią Błogosławionych" i wszyscy tam udawali się, aby zaczerpnąć wody dla swoich chorych. Cuda były niezliczone, a kiedy około półtora roku po pogrzebie jej ciało zostało wyjęte z gołej ziemi, okazało się, że pozostało w stanie nienaruszonym.

Kult Błogosławionej był bardzo żywy w Reggio aż do dekretu papieża Urbana VIII Barberiniego z 1625 r., który zakazał kultu tych, którzy nie zostali kanonizowani.

W 1771 r., za pontyfikatu Klemensa XIV, rozpoczął się proces kanonizacyjny siostry Joanny, który zakończył się w 1773 r. włączeniem Joanny do kanonu błogosławionych.

Cuda, które można przypisać Błogosławionej, są liczne i sporządzone przez różnych notariuszy są wymienione w aktach zachowanych w Archiwum Kanonów.

Wraz z nadejściem Francuzów – Napoleon przebywał również w Reggio – klasztory zamknięto i przekształcono w koszary. "Białe zakonnice" rozproszyły się albo do prywatnych domów dobroczyńców, albo częściowo do kościoła S. Ilario w pobliżu S. Agostino.

Ciało Błogosławionej, zawsze nienaruszone, zamknięte w swoim hebanowo-srebrnym sarkofagu, wznawia swoją wędrówkę w poszukiwaniu gościnnego i bezpiecznego miejsca. Odnajdujemy go w pokoju pałacu rodziny Mazzoli, przy Via Ludovico Ariosto, choć nikt, po tylu wiekach, nie zdaje sobie sprawy, że było to miejsce dzieciństwa bł. Giovanny na łonie rodziny Mazzoli. Po burzliwym okresie Rewolucji Francuskiej, w lipcu 1803 r. sarkofag został ostatecznie umieszczony w katedrze Reggio Emilia, pod ołtarzem kaplicy Rangoni.

Papież Jan Paweł II w liście z 7 października 2002 r. do Zakonu Karmelitów, przypominając początki kobiecego życia kontemplacyjnego w Karmelu, określił bł. Giovannę Scopelli jako "jedną z czołowych propagatorek tego doświadczenia we Włoszech"

Bibliografia:

• Nicola Tacoli, Memorie storiche della città di Reggio, libro II, Archivio Reggio Emilia
• Franchino Bonzagni, Archivio di Stato – busta 5
• Achille Crispi, Notizie della Famiglia Scopelli, in Elogi degli uomini e donne illustri di Reggio, Vedrotti 1674, Archivio Stato di Reggio E.
• Misc. XXIX,21 – Vita della Beata Giovanna Scopelli